Er zijn veel geweldige sites om te bezoeken binnen de oude verloren stad Machu Picchu. Een gids neemt je mee naar de belangrijkste plaatsen, zodat je je kunt vergapen aan de Inca-beschaving en kunt ontdekken waarom dit zo'n ongelooflijke site is. Er zijn enkele hoogtepunten die je zeker niet wilt missen.
De zogenaamde stedelijke zone in Machu Picchu werd door een gracht gescheiden van de terrassen of de landbouwzone. Men kan opmerken dat sommige gebouwen zijn afgewerkt met gladde steen, die perfect op elkaar passen. Andere kleine onregelmatige stenen hebben dan weer wel voegen hebben met behulp van een lemen mortel, die aan de buitenkant waarschijnlijk is afgewerkt met bepleistering en schilderingen.
We moeten er rekening mee houden dat er niet veel informatie over deze stad is en dat veel van de informatie is gebaseerd op de speculaties van onderzoekers, die over het algemeen het werk van Bingham als basis gebruiken. Als we dit weten, kunnen we de architectonische kenmerken van de stad en de gebouwen analyseren om wat meer te begrijpen over de mysteries van deze stad.
Verschillende doorgangen en paden verbinden de stad, terwijl honderden trappen mensen in staat stelden de stad die was gebouwd op een steile heuvel te beklimmen Machu Picchu is gebouwd in de structuur van een afgeknotte piramide die kenmerkend is voor de religieuze Inca-architectuur. Het doet denken dat Machu Picchu een stad was die toegewijd was aan de religie en dat het een selecte groep edelen en priesters huisvestte die toegewijd waren aan de aanbidding van de zon, het water en de moeder aarde.
Het ceremoniële centrum bevindt zich in de King's Neighborhood (Barrio del Rey) - en is een soort omheining met drie zijden die door de Inca's 'huayrana' worden genoemd. Onderzoekers geloven dat deze huayrana de leiding had over de rituelen en sekten die aan water waren gewijd. In een agrarische samenleving als de Inca's was water essentieel voor de duurzaamheid van de samenleving. Het water vertegenwoordigde vruchtbaarheid en dus leven. Toen de Spanjaarden arriveerden, schreven de kroniekschrijvers dat ze verrast waren door de netheid van de Inca-edelen en de dagelijkse baden die ze namen. Water was een heilig element voor de Inca's. In deze magische stad bouwden de Inca's 16 fonteinen en diverse ondergrondse en open kanalen die het water over de stad transporteerden.
De Inca's haalden hun materiaal voornamelijk uit steengroeven in de buurt en vervoerden de grote blokken door te werken met velel mensen. Ze werden geholpen door duizenden kleine rotsen die het pad smeerden en als wielen dienden terwijl de grote blokken erover gleden. In Machu Picchu lag de steengroeve die materiaal leverde naast de Sacred Plaza, en er zijn nog steeds zichtbare resten, verlaten halverwege het afsnijden.
Toen Bingham deze zeer fijn gebouwde halfronde toren vond, dacht hij meteen dat hij qua vorm vergelijkbaar was met de Tempel van de Zon (de Koricancha) in Cusco. Daarom dacht hij dat dit ook een tempel moest zijn die aan de zon was gewijd. Parallel had hij gelijk: de twee ramen zijn uitgelijnd met de punten waar de zon opkomt in de ochtenden van de zomer- en winterzonnewende (respectievelijk de langste en kortste dag van het jaar).
Afgezien van de identificatie van de zonnewendes, konden de Inca-astrologen ook beslissingen nemen over de tijd van planten en oogsten en konden ze ook waarschuwen voor veranderingen in seizoenen en wanneer bepaalde producten moesten worden geplant. De waarneming van de zon werd aangevuld door de waarneming van de lucht in de nachten, het bestuderen van de sterrenbeelden, waarvan de verschijningen en verdwijningen ook nuttige informatie boden voor de landbouw.
De Tempel van de Zon werd gebouwd bovenop een grote rots die fijn gepolijst was, en de Inca's verhoogden de muren volgens de contouren van de oorspronkelijke rots. Onder de tempel is een grot waar graven werden gevonden, genaamd de Royal Tombs
Het koninklijke graf bevindt zich precies onder de toren van de Zonnetempel. De Inca's hebben de rots uitgehouwen die diende als de basis van de tempel, en daar bouwden ze een mausoleum dat dienst deed als graf van een belangrijk persoon.
Aan de rechterkant, in het externe deel, kun je een rots waarderen die in drie stappen is uitgehouwen (het symbool van de Pachamama). De rots was harmonieus verenigd met de grote rots die de Tempel van de Zon ondersteunt, een kenmerk van de Inca-religieuze architectuur. De binnenmuren van de grot in de koninklijke tombe zijn bedekt met stenen die perfect met elkaar zijn verbonden, en in deze muren zie je vier trapeziumvormige nissen, zo groot als deuren.
Het is ook belangrijk op te merken dat er in het bovenste deel van de muren cilindrische stenen spijkers zijn die hadden kunnen dienen als ondersteuning voor begrafenisuitrusting of als versiering van het graf. Als alternatief hadden ze de balken voor een dak kunnen ondersteunen.
Dit is het gebouw naast de Zonnetempel dat uit twee niveaus bestaat, opgebouwd uit blokken die perfect in elkaar passen. De kamer heeft een klein raam in de gevel en een ander groter raam dat communiceert met de Tempel van de Zon op de tweede verdieping. Het werd het Paleis van de Prinses genoemd, omdat men dacht dat het zou hebben gediend als de woning van een Inca-prinses of vrouwelijke priester die speciale aandacht had binnen de Inca-adel. Bingham concludeerde dat deze omheining erg belangrijk was vanwege de ligging naast de Zonnetempel, de exclusieve ingang en de fijne afwerking.
Sommige onderzoekers denken dat deze kamer een speciale retraite was van maagden die zouden worden opgeofferd aan de zon of het water of die deelnamen aan een religieus ritueel in verband met deze goden. Dit idee is niet zo belachelijk als je rekening houdt met de nabijheid van de Zonnetempel en de verbinding tussen beide gebouwen door het bovenste raam. In de Tempel van de Zon staat een grote tafel of altaar die voor deze offers had kunnen dienen.
Hiram Bingham gaf de naam "Groep van de Koning" aan de gebouwen die zich voor de trappen van het Ceremonieel Centrum bevonden, in de overtuiging dat hier de hoogste waardigheid van de stad geleefd moet hebben. De in- en uitgang bevinden zich op dezelfde plaats, wat een hoge veiligheid biedt en het interieur van de gebouwen is van een geweldige architectonische afwerking.
Op de belangrijkste binnenplaats zie je een stenen platform dat de vloer omhoog brengt en het leidt naar een vrij hoge muur met twee prachtige trapeziumvormige nissen. Waarschijnlijk werd deze plaats gebruikt om ornamenten te huisvesten of kan het dienen als woning van de mummie van een vorige gouverneur. Tegenover de binnenplaats, aan de zuidkant, is een kamer die volgens Bingham de slaapkamer zou kunnen zijn van de chief executive Inca. Aan de andere kant van de binnenplaats is nog een kamer, groter dan de 'slaapkamer'; Bingham beschouwde dit als de studeerkamer van de vorst. Het bezit 12 prachtige nissen
Gelegen aan de oostkant van het Heilige Plein, is het indrukwekkend vanwege de enorme blokken steen die werden gebruikt, die fijn gepolijst waren en perfect in elkaar pasten. Het gebouw is rechthoekig en heeft slechts drie ramen, waardoor de zijkant open blijft en gericht is naar het plein, waar een reeks blokken is gegroepeerd, waarvan er een lijkt te hebben gediend als kolom.
Dit huis ligt aan de zuidkant van het Plein en Bingham noemde het het 'Huis van de Priester', omdat hij van mening was dat de Hogepriester van daaruit zou vertrekken om de religieuze daden te leiden die op het plein hadden moeten plaatsvinden. Dit gebouw is van minder architectonische kwaliteit, met twee deuren die uitkomen op het plein en een reeks nissen in het interieur.
Deze tempel ligt tegenover het huis van de priester en heeft een betere bouwstijl. Het heeft drie muren en laat de zijkant van het plein open. De stenen blokken die in het gebouw worden gebruikt, zijn groot zoals die in de Tempel van de Drie Ramen en zijn ook fijn afgewerkt, zowel bij het monteren van de rotsen als bij de afwerking. In de achterwand bevindt zich een speciaal stenen altaar en de drie muren hebben trapeziumvormige nissen met een zeer goede afwerking. Helaas heeft seismische beweging de achterwand aangetast die het risico loopt in te storten.
De Intihuatana bevindt zich boven een piramide die is gebouwd in het hoogste deel van de stedelijke sector van Machu Picchu. De naam betekent "waar men de zon vastbindt", en dit was precies het doel: door religieuze rituelen vermeden de Inca's de verdwijning van de zon of zorgden ze ervoor dat ze terugkeerde.
De Intihuatana speelde een belangrijke rol in het Inca-geloof: het werd gebruikt in een ritueel dat de aanwezigheid van de zon op de kortste dag van het jaar (winterzonnewende) moest waarborgen, vandaar de gebruikelijke naam, "de koppelingspaal van de zon".
Gedurende vele jaren werd deze rots beschouwd als een zonnewijzer, in de overtuiging dat de Inca's hem gebruikten om de tijd te meten. Dit lijkt echter onjuist te zijn omdat het geen uren kon meten, maar wel de positie van de zon in zijn extreme zonnewendes kon aangeven en nuttige informatie voor de landbouw kon geven met betrekking tot de tijd om te planten en te oogsten. Deze informatie was essentieel in een agrarische samenleving. Binnen de Andes-kosmologie zou het klimaat vriendelijk voor hen kunnen zijn als men de goden op de juiste manier aanbad. Als ze dat niet deden, zouden ze worden gestraft met droogte of overstromingen, dus men moest dieren- of mensenoffers brengen om de goddelijke furies te kalmeren.
De astrologische waarneming werd in de Incatijd vooruitgeschoven; we weten dat ze op de verduisteringen konden anticiperen; ze kenden de fasen van de maan, dat ze de positie van de sterren kenden en dat ze in hun eigen sterrenbeelden geloofden.
De agrarische zone van Machu Picchu is gelegen op de zuidelijke sector van het complex en vormt ter weerszijden van de berg terrassen. Vanaf de oostkant komt een pad dat aansluit op de Inti Punku en de Inca Trail. In dit gebied zijn verschillende graven gevonden; daarom wordt het de superieure begraafplaats genoemd. Binnen deze begraafplaats zie je een enorme stenen rots met enkele gebeeldhouwde vormen, bekend als de Begrafenis Steen. Deze rots is gepolijst en lijkt een operatietafel te zijn geweest die waarschijnlijk diende om lichamen van priesters of belangrijke mensen te balsemen, of misschien om een of ander ritueel of offer van mensen of dieren te brengen.
Aan het hoofd van de landbouwsector staat een kleine constructie van waaruit u de toegang tot de stad vanaf de zuidkant kunt observeren; het noemde het Verzorgers Huis Ook aan de oostkant van de sector, waar bezoekers binnen zouden zijn gekomen, zie je een reeks van vijf huizen, één op elk niveau van de terrassen. Bingham noemde dit de Huizen van de Wachters omdat ze de belangrijkste toegangen tot de stad lijken te beheersen.